یدالله سامنی از کار آفرینان صنعت چوب و مبلمان سازی و عضو کمیسیون بازرسی اتحادیه : به اعتقاد من نبود آموزش صحیح در نظام فنی و حرفه ایی سطح کشور از مهمترین و اساسی ترین مشکلات این روزهای بازار صنعت چوب و مبلمان سازی میباشد

گزارشگر پایگاه خبری کار و کارآفرینی با یدالله سامنی یکی از کارآفرینان و صنعتگران برجسته صنعت چوب و مبل به گفتگو نشسته است  که در ذیل متن مصاحبه با ایشان را میخوانید . ایشان در این مصاحبه از دغدغه هایشان و مشکلات حال حاضر صنعت چوب و مبل سازی را بازگو نمودند

آقای سامنی خودتان را معرفی میکنید ؟
من یدالله سامنی مدیر عامل گروه تولیدی مبلمان سامن تال و عضو کمیسیون بازرسی اتحادیه بازرسی، کارم را از سال ۶۷ بصورت شاگردی زیر نظر استاد کاران مجرب شروع کردم و نزدیک به ۱۲ سال شاگردی کرده ام که ۴ سالش را فقط آموزش دیدم و ۴ سال دیگرش را حقوق بگیر بودم و ۴ سال سومش را مدیر اجرایی کارخانه ها بودم که تعداد زیادی کارمند زیر نظر من بودند و به مدیران اصلی مشاوره میدادم بعد از سال ۷۹ کارگاه خودم را احداث کردم و برند سامن تال را به ثبت رساندم . تا سال ۸۸ بصورت سفارشی برای فروشگاهها کار تولید میکردم و عامل تولید و توزیع بودم؛ بعد از سال ۸۸ فروشگاه و نمایشگاه خودم را افتتاح نمودم که البته در کنار فروشگاه خودم کار پخش به فروشگاههای سطح کشور را هم انجام میدهم.

چند نفر نیروی فعال در واحد تولیدی شما مستقر هستند ؟
در حال حاضر ۳۵ نفر کارمند در کارگاه مشغول به فعالیت هستندکه در بخش رنگ و نجاری و رویکوبی مشغول هستند وبصورت غیر مستقیم ۱۰ الی ۱۵ تا کارخانه بطور متناوب برای ما قطعات و حتی کارهای زیر سازی انجام میدهند و در کارخانه ما اسمبل میشود و اماده مراحل نهایی و ارائه به مشتری میگردد.

در بخش صادرات چه اقداماتی انجام دادید ؟
ما در این سالها خیلی تلاش کردیم که در بخش صادرات و بازار بین الملل حضور داشته باشیم اما متاسفانه آنطور که شایسته این صنعت هست موفق نشدیم ولی بصورت خرده فروشی مشتریانی از ایرانیان مقیم کشورهای دیگر داریم و بخشی از مشتریان خارجی ما توریست هایی هستند که از کشور های همسایه مث عراق و قطر برای خرید به ایران می آیند.
البته اقدامات خوبی جهت افزایش صادرات صورت گرفته است و یک کارگروه زیر نظر بسیج اتاق اصناف تشکیل شده که بنده هم عضو آن هستم ،هدف گذاری این کارگروه و ماموریتش برای تقویت صادرات هست .
اعضای این کارگروه در حال تحقیقات و آسیب شناسی موانع تولید و صادرات هستند برای نمونه طی تحقیقات گسترده ایی در سطح بین الملل جهت آشنایی با بازار صنعت مبلمان سازی صورت گرفت. بطور مثال ما مشکلات صنعت مبلمان انگلیس رو بررسی کردیم و نکته ایی که برای ما مشهود بود ؛ صنعت مبلمان انگلیس هم دقیقا مثل ما دریک بازه زمانی همین مشکلاتی که امروز ما داریم را داشته اند و راهکار های برون رفت از این مسائل را مطابق استاندارد های خودمان بررسی کردیم و به نتیاج مثبتی رسده ایم
نکته دیگری که طی این تحقیقات برای ما مورد هدف قرار گرفت بخش حمل و نقل در بحث صادرات هست و باید با همت و نظر ویژه مسئولین بتوانیم موانع موجود را از بین ببریم تا به بازار بین الملل نزدیک شویم در بازار امروز بخش حمل و نقل نقش مهمی در رشد و شکوفایی صنایع ایفا میکنند بطور مثال شرکتی در آمریکا هست به نام اشل ، این شرکت بزرگ در طی تنها ۲ روز محصولاتش را به هر نقطه از دنیا ارسال میکند .

یکی دیگر از مهمترین مشکلات صنعت چوب و مبلمان را میفرمایید؟
به اعتقاد من نبود آموزش صحیح در نظام فنی و حرفه ایی سطح کشور از مهمترین و اساسی ترین مشکل این روزهای بازار صنعت چوب و مبلمان سازی میباشد. شاید برای شما هم جالب باشد در زمانی که من وارد این صنعت شدم به سختی امکان پیدا کردن شغل در این صنعت بود چرا که مبلمان سازی صنعت محسوب مشد و من باید حتما سفارش میشدم به یک کارخانه ایی تا آنها موردتایید قرار میدادند ولی متاسفانه طی این سالها صنعت چوب و مبلمان مقام و جایگاهش را از دست داده است و کمبود نیروی کار ماهر ومتخصص بشدت احساس میشود و در عین حال نظام استاد و شاگردی در صنعت مبلمان بدلیل کمبود نیروی کار منسوخ شده است و امروزه در این بازار کارگر تعیین کنندست و برای کارفرما به اصطلاح ناز میکنند و متاسفانه خیلی ها با وجود داشتن توانایی و حرفه براحتی از شغل ما خارج میشوند.
ایرادی که ما به نظام فنی و حرفه ایی داریم اینست که متاسفانه جایگاهی برای درود گری و صنعت مبلمان سازی در آنجا تعریف نشده است و وجود ندارد. با این شرایط ما بصورت سنتی نیروی کار راتربیت میکنیم و مدیران کارگاه ها با صرف هزینه ، وقت و انرژی فراوان نیروهای کار را تربیت میکنند ولی وقتی آماده فعالیت میشوند هیچ تضمین و تعهدی مبنی بر فعالیت نیروی تربیت شده در آن کارگاه که ایشان را تربیت کرده است وجود ندارد.
در خواست ما اینست به کسانی که جواز دارند سازمان فنی و حرفه ایی مجوز آموزش را بدهد . اعضای ما هم متعهد میشوند نیروی کار را بصورت رایگان آموزش بدهیم ولی وقتی این نیروی کار با مدرک فنی و حرفه ایی در بازار وجود داشته باشد تفاوت دارد و برای خودش و صنعت ارزش و احترام قائل میشود.

آیا بر روی کیفیت و قیمت صنایع چوب و مبلمان سازی هم نظارتی وجود دارد؟
بنده خودم اعتقاد دارم و شعار کاری من بر این مسئله است که کار ما از منزل مشتری شروع میشود و باید مطابق استاندارهای روز به مشتری خدمات بدهیم وقتی بطور مثال میگوییم کاری ۱۰ سال ضمانت دارد فقط در حد حرف نباشد و به آن عمل کنیم تا با رضایت مشتری بازار های بیشتری را جذب کنیم. البته من اعتقاد دارم نظارت بایستی قبل از فروش و بر واحد های تولیدیصورت بگیرد تا تولید کننده ناچار به تولید جنس با کیفیت باشد.
در مورد بحث نظارت بر قیمت هم سازمان تعزیرات بر فروشندگان و بر قیمت ها در فروشگاه ها نظارت میکند ولی متاسفانه هیچ نظارتی بر قسمت تامین مواد اولیه نیست. بطور مثال چوبی که از گرجستان و از مرز آستارا وارد ایران میشود بدون هیچ نظارتی در انحصار وارد کننده است و به هر قیمتی که واردکننده بخواهد بدست تولیدکننده میرسد. متاسفانه در این سالها لابی گری در تهیه مواد اولیه مثل چوب تاثیر گذاشته و کار را برای تولید کننده سخت کرده است.
انتظار ما از ناظران بر قیمت ها و مسئولان اینست که فقط به نوک پیکان نگاه نکنند به عقبه هم توجه داشته باشند تا کالا و مواد اولیه ایی که به دست تولید کننده میرسد با قیمت عادلانه ایی باشد نه به اینصورت که سود وارد کننده مواد اولیه چندین برابر تولید کننده محصول بشود . به نظرم جهت نظارت بر روی مواد اولیه از مبادی ورودی و گمرک بایستی کالای وارداتی ارزش گذاری بشودتا با قیمت عادلانه که هم واردت کننده و هم مصرف کننده دچار خسران نباشند بدست مصرف کننده برسد. پیشنهاد من برای این مسئله اینکه مثل دوران دفاع مقدس توزیع مواد اولیه و کالای اساسی تولید کننده ها زیر نظر تعاونی ها قرار بگیرد تا با قیمت عادلانه بدست مصرف کننده برسد بدین ترتیب تعاونی ها خودشون نظارت میکنند و از انحصار جلوگیری میشود.
چند در صد مواد اولیه صنایع مبل و چوب از داخل و خارج تهیه میشود؟
چوب بعنوان مهمترین ماده این صنعت بخش قابل توجهیش از خارج کشور مثل گرجستان ، ترکیه و روسیه تامین میشود و به دو دلیل این اتفاق میفتد اولا کیفیت بالاتر و دوما جنگل های ما متاسفانه دیگر تاب و توان اره را ندارند. محصول مهم دیگری که با آن سر وکار داریم ورقه طلا و نقره هست که مصرف عمده آن در رنگ سازی میباشد و تماما از چین وارد میشود.
در بحث رنگ ، بیشتر رنگ های مورد استفاده در زیر سازی ایرانی هستند ولی در بخش رنگ های رویه خارجی هستند . البته رنگهای ایرانی تو سالهای اخیر پیشرفت کردند ولی متاسفانه چون ابزار های لازم و با کیفیت بدلیل تحریم های ظالمانه در دسترس نیست کیفیت رنگهای ایرانی همچنان در مقیاس با رنگهای خارجی پایینتر است. و درنهایت محصول دیگری که در ایران تهیه میشود اسفنج و فوم است.
وضعیت این صنعت را چگونه پیش بینی میکنید؟
متاسفانه در سالهای اخیرکارخانه های بزرگ بدلیل نبود توجیه اقتصادی به واحد های کوچکتر تبدیل شدند و بهمین دلیل اسیب پذیر تر هستند . لذا ما از دولت توقع داریم که شرایط اخذ وام را از بانکها تسهیل کند تا صنایع جان دوباره بگیرند.نکته جالبی که وجود دارد اینست که بانکها به این بهانه که نمی تواند کارخانه را توقیف کنند ، سندش را قبول نمیکنند و خواستار سند مسکونی هستند در صورتیکه ۹۰ درصد همکاران من اول کارخانه میخرند.
توقع ما از دولت اینست که به تولید کننده ایی که سبقه مشخص و معلومی دارد اعتماد کند و دامنه اعتبارات را گسترش بدهد تا بتوانیم دستگاههای پیشرفته را وارد کنیم و علاوه بر بی نیازی از وارادت عمده و خروج ارز از کشور با رونق صنعت چوب و مبلمان به ارز آوری بیشتر به کشور کمک کنیم. بدون شک اگر تکنولوژی به کمک دست هنر ایرانی بیاد تحول بزرگی صورت میگرد.
البته کارآفرین تنها به اینکه دولت فقط وام بدهد یا مالیات و بیمه رو ببخشد ندارد و مثابه اون بچه ایی میشود که تا گریه میکند؛ پدر جهت آروم کردنش چیزی میدهد. با این روش کارآفرین و صنعتگر ترقی نمیکند البته من به اهمیت حمایت دولت از صنایع همانطور که گفتم شک ندارم ولی ما صنعتگران هم بایستی نگاهمان رو عوض کنیم و به دولت بایستی این قضیه رو نشان دهیم که با این پتانسیل و با این صنعت چه کارهای بزرگی میتوانیم انجام بدهیم که نهایتا هم صنعتگر و هم دولت و هم مردم از منافعش سود ببرند.
حرف خاصی اگر در آخر هست بفرمایید ؟
در اخر بعنوان درد دل میخواهم مطلبی را عرض کنم ،صدا وسیما نقش مهمی در ترویج فرهنگ صنعت و صنعتگری دارد . مسئولان آموزش کشور در ترویج این فرهنگ مهم درس خواندن فقط پزشکی و مهندسی نیست متاسفانه الان در جامعه ما یک بینشی وجود دارد که همه پشت میز نشینی رو دوست دارند.
من از صدا وسیما و متولیان فرهنگ و اموزش کشور تقاضا میکنم از کودکی فرزندانمان را با صنایع آشنا کنند و حرفه را با آنها آموزش بدهیم باید فرهنگ سازی کنیم مثلا در فیلم ها و سریال ها اکثرا به اصطلاح سلبیریتی ها مهندس و دکتر و یا پشت میز نشین هستند که باعث میشوند در این سالها این باور عمومی ایجاد شود که تنها دروازه موفقیت بدینگونه است . چه ایرادی دارد کسی که که کارافرین و یا صنعتگر هست بعنوان چهره اول در فیلم ها و سریال ها به نمایش داده شود .دنیای امروز دنیای حرفه ایی گری است مطالبات دنیا به سمت حرفه ایی بودن در حرکت است و بایستی جهت پیشرفت کشور و نظام در این مسیر گام برداریم.